REÏNTEGRATIE

Better Care Network Netherlands vindt aandacht voor reïntegratie van groot belang nadat een kind uit huis is geplaatst. Een kind kan binnen de eigen familie- of kennissenkring gaan wonen (informele opvang) of in een instelling of kinderhuis (institutionele opvang). Bij informele opvang kijken maatschappelijk werkers naar de mogelijkheid of het kind naar de eigen ouders terug kan gaan. Bij institutionele opvang maken zij de afweging van reïntegratie naar de ouders van het kind of naar familieleden of kennissen die het kind willen opvangen. Past dit niet bij de situatie of de wens van het kind, dan wordt er gekeken naar de beste (tijdelijke) oplossing. Welk besluit er ook genomen wordt, het moet in het belang van het kind zijn. Elk kind is anders en elke situatie is anders. Daarom verschilt ook de zorg die bij het kind past.

Een andere vorm van reïntegratie, vindt plaats wanneer kinderen volwassenen worden. Deze zorgverlaters ‘ontgroeien’ de jeugdzorg en opvang. Er wordt van hen verwacht goed te kunnen functioneren in de samenleving. Jongeren die opgegroeid zijn binnen een gezinsomgeving in de eigen gemeenschap, zijn daar veel beter toe in staat dan jongeren die in een (grootschalige) opvang zijn grootgebracht. Kinderen uit landelijke gebieden die langere tijd in een instelling in de stad hebben gewoond, spreken bijvoorbeeld de traditionele taal van hun familie niet meer en hebben ook de belangrijke aspecten van de cultuur en tradities van die gemeenschap niet aangeleerd. Een kind dat een instelling verlaat, heeft vaak onvoldoende communicatieve vaardigheden en culturele identiteit om te reïntegreren in zijn of haar gemeenschap of in de gemeenschap waar de instelling zich bevindt.

Bij het zoeken naar een oplossing voor de zorg en opvang van een kind zonder zorg van zijn/haar ouders, moet altijd het belang van het kind centraal staan. Onderstaande uitgangspunten moeten hierbij gehanteerd worden:

• De mening van het kind is belangrijk: Kinderen kennen hun behoeftes en signaleren zaken die volwassenen negeren of van minder belangrijk vinden.
• Een moeder en een vader zijn voor altijd de ouders: Bij het zoeken naar opvang van een kind is het altijd belangrijk om de ouders erbij te betrekken, zelfs als zij al jaren geleden afstand hebben gedaan van hun kind.
• Actieve betrokkenheid van kinderen, ouders en gemeenschap: Ook alle andere leden van een familie zouden de mogelijkheden moeten krijgen om zich te uiten en een actieve rol te spelen bij het bepalen van de toekomst van hun broer, zus, kleinkind, neefje/nichtje.
• Het onderkennen van de verschillende behoeftes van jongens en meisjes: Bijvoorbeeld, in ontwikkelingslanden voltooien meisjes minder vaak hun opleiding en lopen meer risico op uitbuiting en seksueel misbruik (en dus HIV-infectie) dan jongens. Jongens beginnen meestal op jonge leeftijd met het verrichten van werkzaamheden die fysiek veeleisend zijn en komen eerder dan meisjes in contact met justitie of in de gevangenis terecht.
• Houd rekening met de behoeftes van alle leeftijdsgroepen: Er zijn veel projecten die de zorg voor baby’s, jonge weeskinderen en andere jonge kwetsbare kinderen centraal stellen, maar de opvang van kwetsbare adolescenten wordt vaak genegeerd. Het ondersteunen van jonge kinderen voor wat betreft gezondheidszorg, opvoeding en voeding wordt over het algemeen als eenvoudiger ervaren dan het ondersteunen van adolescenten. Dit vanwege hun gevoelswereld, behoeften aan scholing, culturele vorming, en informatie en zorg op het gebied van (seksuele en reproductieve) gezondheid.

Verder lezen:

Praktijkvoorbeelden

Documentatie